İktidar bloku ve başta TÜİK olmak üzere onların güdümündeki ideolojik ve ekonomik aygıtları, emeklileri bir kez daha açlık, yoksulluk ve sefalete sürükleyen bir oransal maaş artışı ile oyalama yolunu tercih ettiler. Oysa ki açlık sınırının altında bir maaşla yaşamın mümkün olmadığı ve bunun kişiyi ölüme mahkûm etmek anlamına geldiğini kendileri de gayet iyi biliyorlar fakat toplumun işsiz ve mülksüzlerden sonraki en yoksul tabakasını oluşturan emeklileri gözden çıkarmış ve hatta onlardan kurtulmak için maskelenmiş çeşitli ince politikalar geliştiren iktidar bloku, hiç gözünü kırpmadan biz emeklileri diri diri evlerimize gömdü. Çocuk ve torunlarımızın eline bakmaya muhtaç hale getirdi. Bu durum, İMF ve Dünya bankası gibi uluslararası sermaye kuruluşlarının tüm dünya emekli ve emekçilerine uygulanmasını istedikleri politikaların ülkemize yansımasının sonucudur.
TÜİK’in açıklamış olduğu yüzde 64,77’lik yıllık enflasyon ve buna istinaden hesaplanan yüzde 37,57’lik Temmuz-Aralık 2023 dönem farkının gerçeği yansıtmadığı ve bunun bir illüzyondan ibaret olduğunu sokaktaki herkes biliyor. Açlık sınırının 14.431 TL ve yoksulluk sınırının 47.009 TL olarak belirlendiği günümüz Türkiye’sinde Memur ve memur emeklilerine yüzde 49,25 İşçi ve Bağ-Kur emeklilerine yüzde 37,5’lik zam emeklilerin hiçbir derdine derman olamayacağı gibi, emeklilerin böyle iki farklı kategoride değerlendirilmesi de oldukça tehlikeli bir yaklaşımdır. Emekli dul ve yetimleri ile engelli, emekli çiftçi ve yaşlıların durumu ise daha da içler acısıdır. Elbette ki bu bilinçli bir tercihtir ve “böl-yönet” toplumsal mühendislik politikasının bir parçasıdır. Gördüğümüz kadarıyla milletvekili emeklileri dışındaki tüm emeklilerin tamamı yoksulluk sınırı altında bir emekli maaşı alırken aynı zamanda milyonlarcası ise açlık sınırının da altında bir “ölüm aylığı” ile adeta ölmemeye çalışmaktadır. Bunun adı yaşam olamaz.
Yaklaşık 16 milyon emeklinin örgütsüzlüğü elbette ki iktidar blokunun bu gayri insani politikalarını yaşama geçirmesi, onların işini kolaylaştırması ve her seferinde emekli maaşlarındaki reel erimeyi daha da çok büyük bir heves ve korkusuzca yaşama geçirmelerine uygun ortam sağlamaktadır. Biz emeklilerin aleyhine olan bu kötü gidişata dur demenin yolu, 16 milyon emeklinin din, dil, ırk, siyasal düşünce farklılığı, etnik köken, sosyal statü gibi yapay farklılıkları bir kenara bırakıp, “emek ve insan” eksenli bir sendikal örgütlülük çatısı altında toplanmaktan geçiyor. Hiç şüphe yok ki buna en uygun örgütlenme modeli doğrudan demokrasi, doğrudan demokratik katılım ve buna en uygun örgütsel form olan Emekli Meclisleri şeklindeki örgütlenmedir.
Emekli Meclisleri Sendikası, her yıl Ocak ve Temmuz aylarında oynanan bu oransal maaş artışları şeklindeki gölge oyunundan vaz geçilmesini ve bunun yerine Yıllık Milli Gelirin tüm yurttaşlar arasında adil dağılımı ve vergi yükümlülüğünün hakaniyete uygun uygulanmasını savunur. İMF Hesaplamalarına göre 2022 yılında 10.622 dolar olan kişi başına milli gelirden düşen pay, 2023 yılında 13.384 dolara yükselmiştir. Bu paranın tüm yurttaşlar ve dolayısıyla emeklilere de adil ve eşit dağıtımı halinde aylık emekli maaşı 1.115,3 dolar eder. Bu parayı bugünkü kur üzerinden TL’ye dönüştürdüğümüzde ise emekli maaşının 33.204,7 TL olması gerekir. Emekli maaş hesaplamalarında savunulacak ve arkasında durulacak doğru düşüncenin bu olduğunu düşünüyoruz.
Oransal maaş zamları daha biz emeklilerin cebine girmeden her şeye ve özellikle de temel ihtiyaç maddelerine yapılan oransal zamlar ve yüksek dolaylı vergi uyarlamalarıyla zaten fazlasıyla bizden peşinen geri alınmaktadır.
Bu kötü gidişe dur demenin kalıcı ilk ayağı milli gelirin adil dağılımı ise ikinci ayağı da Sosyal Güvenlik Kurumunun gerçek sahipleri olan emekli, işçi, memur ve esnafa devredilerek özerk bir kuruma dönüştürülmesi olacaktır. Bu her iki talep bizler için hayati öneme sahiptir.
Yaşasın Emekli Meclislsri Sendikası
Yaşasın Emeklilerin Birliği ve ortak Sendikal Mücadelesi
EMEKLİ MECLİSLERİ SENDİKASI KOORDİNASYONU
